غیبت ممنوع
یکی از گناهان بد و به اصلاح برخی از بزرگان گناه بی لذت ، غیبت است . غیبت یعنی پشت سر کسی حرف زدن و عیب وی را بیان کردن . غیبت گناه بزرگی است طوری که در بخی روایات آمده : غیبت از زنا بدتر است . (الغیبه اشد من الزنا)
خداوند در مورد غیبت می فرماید:
یَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيم.
" اى کسانى که ايمان آوردهايد! از بسيارى از گمانها بپرهيزيد، چرا که بعضى از گمانها گناه است؛ و هرگز (در کار ديگران) تجسّس نکنيد؛ و هيچ يک از شما ديگرى را غيبت نکند، آيا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به يقين) همه شما از اين امر کراهت داريد؛ تقواى الهى پيشه کنيد که خداوند توبهپذير و مهربان است!"
شیخ سعدی رحمه الله در این مورد اشعار زیاد و جالبی دارد که یک قطعه را خدمت شما نقل می کنیم مفهوم این قطعه این است که : از آنجا روز قیامت ثوابهای کسی که دیگری را غیبت کرده به آن شخص که غیبت شده می دهند لذا برخی از بزرگان می گفتند : اگر قرار باشد که کسی را غیبت کنیم فقط غیبت مادر خود را
می نماییم زیرا نمی خواهیم ثوابهای ما را دیگران ببرند.
چه خوش گفت دیوانه مرغزی حدیثی کز آن لب بدندان گزی
من ار نام مردم بزشتی برم نگویم بجز غیبت مادرم
که دانند پروردگان خرد که طاعت همان به که مادر برد
رفیقی که غائب شد ای نیکنام دو چیز از او بر رفیقان حرام
یکی آنکه مالش بباطل خورند دوم آنکه نامش بزشتی برند
هر آنکو برد نام مردم بعار تو چشم نکو گویی از وی مدار
که اندر قفای تو گوید همان که پیش تو گفت از پس مردمان
کسی پیش من در جهان عاقلست که مشغول خود و ز جهان غافلست
(بوستان سعدی – باب تربیت
یکی از گناهان بد و به اصلاح برخی از بزرگان گناه بی لذت ، غیبت است . غیبت یعنی پشت سر کسی حرف زدن و عیب وی را بیان کردن . غیبت گناه بزرگی است طوری که در بخی روایات آمده : غیبت از زنا بدتر است . (الغیبه اشد من الزنا)
خداوند در مورد غیبت می فرماید:
یَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيم.
" اى کسانى که ايمان آوردهايد! از بسيارى از گمانها بپرهيزيد، چرا که بعضى از گمانها گناه است؛ و هرگز (در کار ديگران) تجسّس نکنيد؛ و هيچ يک از شما ديگرى را غيبت نکند، آيا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به يقين) همه شما از اين امر کراهت داريد؛ تقواى الهى پيشه کنيد که خداوند توبهپذير و مهربان است!"
شیخ سعدی رحمه الله در این مورد اشعار زیاد و جالبی دارد که یک قطعه را خدمت شما نقل می کنیم مفهوم این قطعه این است که : از آنجا روز قیامت ثوابهای کسی که دیگری را غیبت کرده به آن شخص که غیبت شده می دهند لذا برخی از بزرگان می گفتند : اگر قرار باشد که کسی را غیبت کنیم فقط غیبت مادر خود را
می نماییم زیرا نمی خواهیم ثوابهای ما را دیگران ببرند.
چه خوش گفت دیوانه مرغزی حدیثی کز آن لب بدندان گزی
من ار نام مردم بزشتی برم نگویم بجز غیبت مادرم
که دانند پروردگان خرد که طاعت همان به که مادر برد
رفیقی که غائب شد ای نیکنام دو چیز از او بر رفیقان حرام
یکی آنکه مالش بباطل خورند دوم آنکه نامش بزشتی برند
هر آنکو برد نام مردم بعار تو چشم نکو گویی از وی مدار
که اندر قفای تو گوید همان که پیش تو گفت از پس مردمان
کسی پیش من در جهان عاقلست که مشغول خود و ز جهان غافلست
(بوستان سعدی – باب تربیت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر